در طراحي صنعت پتروشيمي مسائل مختلف و متعددي مطرح ميباشد که يکي از مهمترين آنها مکانيابي مناسب است و بايستي بررسي و کارشناسي مناسبي در اين امر صورت گيرد تا اهداف مورد نظر به تحقق رسيده و طرح بهينه‌اي از آن پديد آيد. مکانيابي بهينه باعث کاهش اتلاف منابع و به تبع آن کاهش قيمت محصول تمام شده و بهينه‌سازي زنجيره تأمين، توليد، توزيع و فروش خواهد شد. در اين مقاله عوامل مختلف و متعدد موثر بر مکانيابي بررسي ميشوند. از جمله نزديکي به مبادي توزيع و استفاده کنندگان – نزديکي به مراکز توليد گاز و مراکز پالايشگاهي گاز و نفت – نزديکي به خط لوله نفت و گاز، پتروشيمي‌هاي ديگر، تامين کننده‌هاي داخلي و خارجي مواد و صنايع مکمل – فاصله تا منابع توليد برق – نزديکي به سکونتگاههاي مناسب نيروي انساني و … همچنين اثرات محيطي و زيست محيطي که در مکانيابي دخيل است و بايد مکانيابي و طراحي به گونه‌اي باشد که اثرات زيست محيطي کاهش يابد. از جمله عوامل موثر ديگري که مورد بررسي قرار ميگيرند ميتوان از “راههاي دسترسي – يافتن محيط مناسب از نظر شرايط آب و هوايي – مناسب بودن محيط از نظر تامين آب مورد نياز – يافتن زمين با بافت مناسب – استفاده کمتر از زمينهاي قابل کشاورزي – استفاده بيشتر از زمينهاي دولتي” نام برد. تکنولوژي GIS تکنولوژي نويني است که قابليت پردازش و تحليل مکاني را از منابع مختلف و گوناگون داده‌ها ايجاد مي‌کند. با بهره‌گيري از اين تکنولوژي و تغذيه داده‌هاي مورد نياز آن ميتوان در مکانيابي‌ها تمام موارد را لحاظ نمود و دغدغه‌اي از نظر لحاظ نشدن برخي مسائل نداشت و با اولويت‌گذاري و وزن‌دهي به اولويتها طرح يا طرحهاي مناسب را يافته و قابليت مانور در انتخابها و جايگزينها را داشت.
متن فوق چکیده مقاله ارائه شده در اولین کنفرانس پتروشیمی ایران (اول و دوم مرداد ۸۷) است. متن کامل مقاله در فایل زیر آمده است:
یک دیدگاه در “بهينه‌سازي مکانيابي واحدهاي پتروشيمي با استفاده از تکنولوژي GIS”
دیدگاه ها بسته شده است.